The Family Reunion!

Het blijkt wel weer dat familie elkaar altijd wel weet weer te vinden. Ook al is het maar in kleine stapjes over Facebook. Mijn familie kwartet is weer kompleet op FB, heb m’n 2 zusters en broer in mijn vrienden lijst. Gek genoeg heb ik alleen met m’n oudste zus redelijk contact en met de andere 2 eigenlijk niet.

Beginnend met m’n broer is redelijk simpel uit te leggen. Hij ging uit huis toen ik 12 was en heb hem sinds dien nooit meer gezien. Nu ben ik zelf 27 en geen idee hoe oud hij is maar zal wat jaren ouder zijn dan ik. Schijnbaar heeft hij zijn weg gevonden in Amsterdam met een leuk vrouwtje en alles. Zeker leuk voor hem maar dat ik er op zit te wachten om hem eens te ontmoeten weet ik zo nog niet. 15 jaar later is een best groot gat om even bij te praten..
Mijn andere zuster is een ander verhaal. Om daar niet al te veel over te zeggen durf ik wel te zeggen dat ik het beter had gehoopt hoe dat verlopen is en dat alles nog eens op een dag recht te breien valt. Alleen de vraag is dan weer wanneer dat gaat gebeuren, moet dan wel het één en ander recht gezet worden voordat er überhaupt gepraat kan worden. Maar dat is voor de nabije toekomst en hopen op het beste uiteraard.

Kort gezegd vind ik het wel leuk hoe het nu gaat betreft mijn zusters en broer ook al is de contact nog niet helemaal geweldig. Hoe ik dus zeg dat familie elkaar altijd wel weet weer te vinden hoop ik echt niet dat ’t ook het geval gaat worden met m’n moeder.. Zij is nooit meer welkom in mijn leven!

Roken… Ben er klaar mee!

Ik werd op een morgen wakker rond een uur of 5 met ‘t idee dat ‘t voor mij ademen was afgelopen… totdat er een beste hoestbui overheen kwam en ‘t weer redelijk was met mij. En toen was ik er klaar mee! Kappen met dat gerook! Heb m’n laatste baal shag opgerookt en vanaf zondag middag was dat einde voor mij.. maar dan?

Ik merk nu hoe vaak ik een sigaret opstak. Heen en weer lopen van boven naar beneden en alweer een peuk. Op de fiets stappen met een peuk en kan nog wel meer voorbeelden noemen. Wil niet zeggen dat ik een ketting roker was maar was er ook niet ver van af. Achteraf nadenkend zie ik ook wel dat ik vaker met een sigaret op de lip rond liep dan zonder, weet of dat de bedoeling was maar zeker niet goed! Daarnaast wist ik zelf ook wel dat ’t niet gezond was maar had ik toch schijt aan.

Tegenwoordig ben ik wel anders. Half jaar terug werd ik even hardhandig wakker geschud door een ongeluk op de bouw en daarbij ook nog eens een vriendin heb is mijn voorzichtigheid en eigenwaarde wat omhoog gekropen. Daarbij nu dus ook het roken van mij, mijn hoestaanvallen werden alleen maar erger en dan alsnog 1 opsteken met de hoop dat ’t dan beter zou gaan. Ondertussen ben ik nu 4 dagen van ’t roken af en vanochtend had ik totaal geen hoest aanval en dat bevalt me een stuk beter!

Natuurlijk heb ik de gedachten wel van heb wel zin in een sigaret maar ik denk er dan logisch bij na dat ’t eigenlijk een gewoonte is dat ik er eigenlijk zin in heb. Mijn lichaam smeekt wel naar een portie nicotine maar ik ben er baas over. Ik wil niet meer roken en mijn lichaam heeft er maar mee te leven, Ha! Ga ik dit vol houden vroeg mijn baas vanochtend.. Ik reageerde op die vraag als volgt:
”Doe ik zeker, steek die baal shag maar in je kont!”

Voor mijn geliefde

Gekkenhuis.. Normaal niet mijn ding om dit zo te doen maar Who Cares Right?!
enjoy!

150!

Echt dit is precies mijn 150ste post hier op deze Blog!
Met de titel “Just a blog about everything and nothing” schrijf ik over de gekste dingen betreft wat er in me op komt of wat ik mee maak. Gek genoeg slaat dit wel aan omdat ik richting de 4000 hits ga. Is natuurlijk niet echt een feestelijk bericht maar ik ben er wel erg dankbaar voor. Dankbaar dat er lezers zijn die de tijd nemen om mijn geschriften te lezen waarbij ik hoop dat ze in de toekomst ook blijven lezen.
Mijn activiteit is misschien niet al te hoog de laatste maanden maar dat zal wel weer los lopen de komende tijd en eens zien of ik de 300 posts haal. Krijg alweer nieuwe ideeën waarover ik kan schrijven en hopelijk bevalt dat jullie ook.

Namens de feest commissie bedankt voor ’t lezen..!

Zijn gemis

Ik heb een man zien huilen vandaag,
niet letterlijk met tranen
maar innerlijk horend uit z’n verhalen

Deze man heeft verdriet om zijn verlies
omdat zijn vrouw niet meer voor hem kiest.
in zijn ogen zie je zijn traan door het gemis

Hij kan het niet verklaren waar zij hem verlaat
Hij weet niet hoe dit heeft gemist
de liefde is over en nu alleen nog maar haat
alleen voelt hij nu wel dat hij ze mist

Hij mist zijn kinderen en vrouw
hij voelt zich in rouw
zijn omgeving is leeg en stil
zonder zijn gezin is hij niks meer waard.

Vrolijk Liedje

Ik kreeg dus laatst een sms van een kennis van me met de vraag of ik depressief was. Ze kwam met deze vraag nadat ze m’n laatste berichten had gelezen hier op mijn blog. Natuurlijk ben ik alles behalve dat. Heb een geweldige vriendin en op de meeste vrienden kan ik op bouwen. Ik heb dus niks te klagen dacht ik zo maar omdat mijn schrijf ideeën niet altijd vrolijk zijn had dus zo die vraag… Dus om het tegendeel te bewijzen, hier een leuk liedje..

Tralalala!!

Gezocht: Zonlicht, houten staken en knoflook

De onderwereld begint op te rijzen. De duistere wezens van Satan komen naar de aarde. De wereld zoals wij hem kennen komt tot een einde, en zal veranderen in een woestijnlandschap met daarin nog een aantal normale mensen die vechten voor hun leven.

De afgelopen tijd zijn er een hoop vreemde dingen in het nieuws geweest. Mensen die andere mensen opeten, om vervolgens niet te reageren op de geweren van agenten. Het kost meestal meerdere schoten om ze eindelijk te laten stoppen, dood te laten gaan of beide. Een jongetje van twee dat gestorven is, op zijn begrafenis gaat zitten en zijn vader vraagt om drinken, om vervolgens weer te sterven. De zombies komen er duidelijk aan. Mensen eten andere mensen, ze staan op uit de dood en een aantal sterft alleen na grof geweld. Precies zoals we het kennen uit de films. En nu gaat prins Charles zijn ware gedaante onthullen, hij laat zien wie hij eigenlijk is: een vampier. Hoe ik daar zo bij kom? Het blijkt dat prins Charles  verre familie is van de man waarop Dracula gebaseerd is: Kasteelheer Vlad Dracula. Bovendien heeft Charles ook nog wat grond in Transsylvanië en hij noemt het berggebied het juweel in de Roemeense kroon. Bovendien klinkt het wel logisch, kijk naar de Britse Koninklijke familie: ze worden allemaal oud! Zeker de vrouwen, maar goed wij weten niet precies hoe de vampieren wereld eruit ziet. Misschien worden de vrouwen wel ouder dan de mannen. Of de mannen zijn eerder vermoord, misschien wel door hun vrouwen! Weten wij veel!

Ik ben ervan overtuigd dat Charles nu zijn ware gedaante gaat laten zien. Hij laat zien wat er onder dat keurige Britse uiterlijk huist. Hij zit momenteel in Transsylvanië, en na alle nieuwsberichten op wat lijkt dat er een zombieapocolyps aankomt, is het logisch dat hij opstaat om de zombies te bevechten of misschien zich er wel bij aan te sluiten.

Het lijkt precies als hoe het gebeurt in de films. Het begint bij een paar verschijnselen, een paar vage meldingen, en uiteindelijk wordt de wereld overgenomen. Zoals de dolfijnen in the Hitchhikers Guide to the Galaxy al weten dat de wereld tot een einde komt, zo weten de regisseurs dat volgens mij ook. Net als die dolfijnen probeerde ze ons te waarschuwen, maar wij luisterde niet. Wij zagen het als vermaak. Wacht maar af, de regisseurs gaan er straks met z’n alle vandoor. Op naar de maan, of waar ze ook vandaan kwamen.

We weten nu wel één ding zeker: de makers van Twilight zijn blijkbaar geen echte regisseurs, ze horen niet bij hun soort. Ik heb niemand van het koninklijk huis ooit zien glitteren. Weten we dat tenminste ook weer zeker.

Gast blog van Eveline Meijer
http://www.evelinemeijer.nl/

All for one, one for all

Nieuw leven is een gegeven wat niet iedereen een kans voor krijgt. Ik bedoel dan niet een 2^de kans wat er op lijkt maar meer op het doel van het baren van een liefdevol kind. Ik heb daar nog geen kans voor gekregen en weet zelf nog niet echt of ik dat nu wel wil.

Niet omdat ik niet van kinderen hou maar meer omdat de wereld waar we nu in leven mij niet aanstaat. De recessie helpt al niet mee, alles word maar duurder en de lonen gaan niet met die ritme mee. Weet niet of het een feit is maar mijn mening is dat het baren van kinderen en er goed voor kunnen zorgen is nu weg gelegd voor de goed voorstaande jongeren met een top baan. Maar dit is niet eens mijn grootste zorg waarom ik niet een kind wil brengen aan deze wereld.

Wetend dat iedereen op zichzelf is en dat het motto ‘One for All’ niet meer bestaat is juist mijn zorg. Iedereen heeft ’t maar druk met zichzelf en niet met anderen om zich heen. Slechts een handje vol zorgt voor hun naaste familie en vrienden en begrijpen dat soms een ander mens hulp nodig heeft. Misschien wel een slechte instelling maar naar mate je groeit en ouder word hoe meer je kan zien dat niet elke vriendschap is wat je er van verwacht. Deze hoogmoedwaanzin van elk individueel wil ik mijn kind niet aan blootstellen. Ik wil dat mijn kind warm word begroet, niet alleen wanneer ’t kind 6 maand is of 6 jaar.. maar ook wanneer ‘t 30 jaar is en nog steeds warm word omhelst door mensen om zich heen wie hij kan vertrouwen.

Jammer genoeg is dat ook niet voor iedereen weggelegd en voor de meeste hebben ze dat aan hun zelf te danken maar als nog genoeg die ’t wel verdienen omringt te zijn door mensen die ze liefhebben en steunen hoe dan ook. Wetend dat wanneer het nodig is er iemand is waar hij of zij op kan bouwen en vertrouwen en er zonder al te veel kleerscheuren er door heen komt. Niemand hoeft alleen te staan in deze wereld en niemand moet aan zijn lot overgelaten te worden. Het is je menselijk recht om voor je naasten klaar te staan..

“All for one, one for all”

in samenwerking met: www.evelinemeijer.nl

Gemis

Wegkroppen is niet altijd de oplossing, iets waar ik vandaag zelf hard achter ben gekomen. 10 jaar geleden is mijn tante overleden op een te vroege leeftijd en echt verwerkt heb ik dat nooit. Ik was te jong om te beseffen dat ook dit kan gebeuren met je naasten dat ik het gemis en verdriet heb weg gestopt en niet meer naar om te kijken omdat ’t te veel pijn deed om er over na te denken.
Vandaag bekeek ik even op facebook en las een bericht van mijn neef, een gedicht wat hij heeft geschreven over en voor zijn moeder wat mij erg diep raakte. Dit is zijn geschrift:

“10 jaar geleden,
Kon ik men gedachte niet verwoorden werd gestoord van elk woord wat de dokter mij liet horen. Maar nu.
De woorden vloeien uit m’n pen. Het verleden achterhaald het heden. Dat komt omdat jij er niet meer ben.
Je ben de gene waar aan ik denk als ik de maan zie. Je bent het water in de spiegel als ik een traan zie.
Als je denkt dat m’n moeder een slechte vrouw was vergis je je. Je leerde me niet te vloeken maar gvd mam wat wis ik je.”

Als of ik een klap in me gezicht kreeg en nu dat ik dit schrijf weer eens krijg..
’t Gemis om mijn tante is groter dan ooit en ook de verdriet.

Te vroeg bent U gegaan
in onze gedachten zal U altijd blijven bestaan
Ook al bent U niet meer in ons midden
weet dat wij U missen
U staat altijd in mijn hart getekend
ik beschouw mij vereerd dat ik U heb gekend