Je meent jezelf te verbergen tegen over anderen, je hebt een soort masker op waardoor je denkt en hoopt dat andere niet door heen zien. Blijkbaar komt er een keer iemand die er wel door heen kijkt en ziet wie je echt bent. Je weet niet of je dat nu prettig vind of vervelend, beangstigend is misschien beter verwoord. Die persoon weet per direct hoe jij in elkaar steekt, hoe jij je voelt op bepaalde momenten en welken punten ze moet drukken om juist die reactie op te wekken waar die gene om vraagt. Dat persoon weet wie je echt bent… hoe je echt bent.. en wat er echt in je om gaat.
Wanneer je zo’n persoon tegen komt weet je haast wel gelijk dat ’t anders is, zeker als je al gelijk op een feit word gedrukt wat je zelf in eerste instantie niet echt door hebt. Je denkt er over na en weet dat die gene gelijk heeft. Zeker als ’t gaat over je eigen welzijn waarbij je niet in de gaten hebt dat je die tot ’t uiterste aan het drukken bent. Elk punt wat ze uitlegt weet je dat ze gelijk heeft, je probeert er omheen te praten maar dat heeft uiteindelijk weinig zin. Weinig zin om er tegen in te gaan want ze heeft je toch wel door. Zelf weet je ook dat ’t weinig zin heeft want je weet dat ze duidelijk gelijk heeft.
Wat je er aan kan doen is nooit echt duidelijk. Hoe je de ander kan overtuigen dat je er wat aan gaat doen gebeurd alleen over een bepaalde tijdsbestek en hopelijk weet je dan ook uiteindelijk de ander te overtuigen dat je er daadwerkelijk ook wat aan gedaan hebt. Niet alleen om de ander te plezieren, maar ook voor jezelf dat je door krijgt dat je ook aan jezelf moet denken..
Just a blog about everything! 