Mobiele Brigade

Dit gaat denk de hype worden van 2013, weet het haast wel zeker!
Mensen die je eigenlijk nooit ziet maar alleen via de sms of de whatsapp spreekt over van alles en nog wat. Niet gezellig eens de kroeg in met een man of 10 maar fijn heerlijk op de bank met je telefoon in een groepsgesprek met 10 man op je whatsapp, biertje en een chipje erbij en niks anders gewenst…

Misschien wat overdreven maar who gives a fuck! Iedereen heeft ze wel denk ik, ik in ieder geval wel en irriteerde me eerde mateloos dat zulke mensen wel tijd hebben om hele dagen met hun telefoon te kunnen rondhangen maar niet even een gezellig een terrasje pakken of eens opdagen in de kroeg om lekker door te zakken… Maar! Nu vind ik het wel best, waarom? Simpel!

Als ik op een terras zit kan ik moeilijk zeggen van nu even niet, mijn mobiel daarin tegen leg ik makkelijk aan de kant. Kost me ook geen extra geld meer omdat af en toe een whatsappje te sturen een stuk goedkoper is. Te gelijke tijd kan ik ook met een ander praten op mijn telefoon zonder dat er ongemakkelijk situaties zijn in de kroeg omdat toevallig die 2 personen elkaar niet kunnen luchten of zien, om het even sterker te maken ben je bezig met die 2 personen over de whatsapp en word er geroddeld over de ander.. Dat soort gespreken zijn knap lastig als ze naast elkaar zitten.

Het is allemaal wel best, over de mobiele brigade is het soms wel makkelijker ook mis ik soms wel dat oog contact.. maar goed, dan maar onder de motto.. Toch voel ik een afstand.

Zelfmedelijden

Zelfmedelijden is wel toepasselijk voor iedereen maar je kan het ook overdrijven vind ik zelf. Hoe erg je leven er ook uit ziet er is altijd wel een lichtpuntje waar je op kan richten en van daaruit kan je verder gaan.

Wanneer ik kijk naar mijn collega met zijn zielige zelfmedelijden word ik er alleen maar misselijk van hoe hij dat uit. Hij heeft net een relatie van 18 jaar achter zijn rug want zijn ex-vriendin heeft hem pas geleden gedumpt. Nu is hij er totaal kapot van en dat begrijp ik ook wel maar om dan hele dagen lang over je ex te praten en dan ook telkens weer het zelfde verhaal word ik ondertussen toch wel gestoord van. Ik kan al met moeite gedachten opzij zetten en dan komt er ook nog zo’n figuur langs die zichzelf heel wat vind in de maatschappij waar hij in leeft maar nu op zijn kop staat en niet weet wat hij er mee aan moet.

Zijn hoop dat zijn relatie goed komt help niet om van zijn zelfmedelijden af te komen, die hoop voed dat alleen maar. Telkens weer na weer en verhaal vertelt te hebben zegt hij dat hij hoopt dat ’t weer goed komt maar voordat hij dat zegt boord hij haar wel even de grond in en dat hij als slachtoffer gezien moet worden. Ik vind het niet gek dat hij zichzelf zo ziet en voelt, hij verwoord zichzelf alleen maar goed en praat zich ziek. Alleen maar punten waarop het nog erger moet lijken dat hij zielig is en anderen zullen dat ook weten ook.

Hij zegt vaak tegen mij dat ik niet over zijn situatie moet praten want dat vind hij niet echt tof.. dat kan ik begrijpen en anderen ook neem ik aan. Maar wat ik niet begrijpen kan is dat hij zijn verhaal doet aan iedere voorbijloper die hij kent en bij de één nog erger dan de ander want zijn verhaal moet waarschijnlijk dan alsnog wel verspreid worden. Zijn zelfmedelijden word nog even goed gevuld dat hij er bij vertelt dat hij denkt dat ze een ander heeft. Dat denk hij nu zo erg dat hij van plan is haar te achtervolgen voor een weekend om te bekijken waar ze naar toe gaat..

Veel verder wil ik er niet op in gaan. Ik weet wel dat ik er goed panisch van word en mijn hoop is dat hij eens wakker word en beseft dat zij klaar met hem is en dat ze elkaar met rust moet laten en de boel moet regelen en snel ook.. voordat ik er te ver in betrokken word en dat is het laatste waar ik zin in heb.

All for one, one for all

Nieuw leven is een gegeven wat niet iedereen een kans voor krijgt. Ik bedoel dan niet een 2^de kans wat er op lijkt maar meer op het doel van het baren van een liefdevol kind. Ik heb daar nog geen kans voor gekregen en weet zelf nog niet echt of ik dat nu wel wil.

Niet omdat ik niet van kinderen hou maar meer omdat de wereld waar we nu in leven mij niet aanstaat. De recessie helpt al niet mee, alles word maar duurder en de lonen gaan niet met die ritme mee. Weet niet of het een feit is maar mijn mening is dat het baren van kinderen en er goed voor kunnen zorgen is nu weg gelegd voor de goed voorstaande jongeren met een top baan. Maar dit is niet eens mijn grootste zorg waarom ik niet een kind wil brengen aan deze wereld.

Wetend dat iedereen op zichzelf is en dat het motto ‘One for All’ niet meer bestaat is juist mijn zorg. Iedereen heeft ’t maar druk met zichzelf en niet met anderen om zich heen. Slechts een handje vol zorgt voor hun naaste familie en vrienden en begrijpen dat soms een ander mens hulp nodig heeft. Misschien wel een slechte instelling maar naar mate je groeit en ouder word hoe meer je kan zien dat niet elke vriendschap is wat je er van verwacht. Deze hoogmoedwaanzin van elk individueel wil ik mijn kind niet aan blootstellen. Ik wil dat mijn kind warm word begroet, niet alleen wanneer ’t kind 6 maand is of 6 jaar.. maar ook wanneer ‘t 30 jaar is en nog steeds warm word omhelst door mensen om zich heen wie hij kan vertrouwen.

Jammer genoeg is dat ook niet voor iedereen weggelegd en voor de meeste hebben ze dat aan hun zelf te danken maar als nog genoeg die ’t wel verdienen omringt te zijn door mensen die ze liefhebben en steunen hoe dan ook. Wetend dat wanneer het nodig is er iemand is waar hij of zij op kan bouwen en vertrouwen en er zonder al te veel kleerscheuren er door heen komt. Niemand hoeft alleen te staan in deze wereld en niemand moet aan zijn lot overgelaten te worden. Het is je menselijk recht om voor je naasten klaar te staan..

“All for one, one for all”

in samenwerking met: www.evelinemeijer.nl

Wonderful

Enjoy the day like today
look around every time when you’re outside
See the people smiling while they are walking down the street
see how they glow when the find someone to meet
Notice that they put everything aside
see how they enjoy a day like today
Isn’t this feeling incredible
the sight of people enjoying the day
is just a wonderful sight..

Knipperlicht..

Laat ik het nu niet eens over een knipperlicht hebben van een auto, maar over de meeste relaties van deze tijd.
Zeg nu zelf… Hoe vaak hoor je wel niet dat het weer eens uit is met die knaap, of dat de ander nu echt kapt met dat mokkel? En dat je een paar dagen later weer hoort en ziet dat ze weer bij elkaar zijn tot dat het weer naar de haaien gaat en begint alles weer opnieuw. Vraag me dan af wat voor zin heeft het dan? Als het de eerste keer niet werkt waarom zal het na de 6^e keer wel werken dan? Wat is er dan zo veranderd van de eerste keer? Hij zal vast nog wel de zelfde manieren hebben en zij zal waarschijnlijk nog steeds die bitch zijn waar hij telkens weer een hekel aan krijgt. Maar nee, toch weer proberen en toch weer de kans geven om iets wat totaal niet zal werken.. zelfs niet met de 6^e poging. Gek hè!?

Maar dan bekijk eens als knipperstelletje naar de buitenwereld. Iedereen moet telkens weer en weer dat zelfde gezeik horen hoe fout het niet gaat en dat wij steeds weer het zelfde advies geven van dump de ander toch maar nee.. Zeker niet aannemen wat anderen zeggen en er toch weer in de zelfde ramp van een relatie duiken en hopen dat de buitenwereld weer voor je staan wanneer het weer duidelijk is wat voor ramp het is.
Wat denk je nu zelf? Dat we er weer op zitten te wachten om je op te vangen? Ik zal er zeker niet opwachten en zal je nakijken wanneer je mij voorbij loopt om bij de eerst best volgende te klagen waar je in bent beland.. en niet boeien wat de ander er van zal denken zolang je je verhaal maar kwijt bent terwijl we allemaal denken hoe achterlijk je bent dat je er telkens weer intrapt.

Ook al klinkt dit best hard, niet echt ver van de waarheid ligt dit niet. Voor mijn gevoel in ieder geval niet. Denk dat niemand op dat gezeik ligt te wachten wanneer een ander weer voor de zoveelste keer uit de ‘zelfde’ relatie stapt om de kleinste dingen wat te groot word uitgedrukt omdat er nog zoveel ander geklaag weg gedrukt zit. Ik heb de uitdrukking wat geheid al bestaat maar mij een zorg.: “Als de eerste keer niet werkt, werkt de tweede keer ook niet“

Zoek een partner wat wel bij je past en probeer niet de ander aan te passen hoe jij dat wilt zien, brengt alleen maar onheil  met zich mee en uiteindelijk is er niemand gelukkig mee… Jullie zelf niet, zeker de mensen om jullie heen niet.

Drunk!

Voor een reden moest ik dus mee lopen naar de ouders van een vriendin van die stonden voor de parkeer garage omdat die garage in brand stond met de betreffende auto van die vriendin er in geparkeerd… Dit is natuurlijk niet echt boeiend, wel dat ik eigenlijk al goed in de olie zat van de drank. Zeg maar gerust goed dronken en ik ontmoete voor ’t eerst de ouders… Leuk!

Sta ik daar met m’n goeie gedrag, beetje wijdbeens en iets schuins dat ik niet snel aan ’t wiegelen kom want echt stabiel ben ik niet meer met een slok te veel op. Zeg maar gerust alles behalve stabiel. Paar andere vrienden waren ook mee maar ik dacht verstandig te wezen en hield netjes mijn mond dicht omdat ik niet al te zuiver meer praat. Dubbele tong is de bekende uitdrukking maar dat is dan nog zachtjes verwoord hoe ik kan klinken. Anyway.. Ik zag in de verte 2 brandweermannen staan en naar mijn idee duurde dit allemaal wat te lang. Zomaar naar toe lopen zonder wat te zeggen tegen de andere doe ik niet zo snel dus ik maar even bedenken wat te zeggen zonder dat het te bezopen eruit flopt. Moest er toch wel even over nadenken aangezien ik ook nog bezig was om recht te blijven staan maar ik wist wat ik ging zeggen en hoe, op een langzaam manier met een duidelijke toon. Kort en krachtig zonder aarzeling, sterk verwoord met de volste zelfvertrouwen en hopen dat ze dan niet denken dat ik straal bezopen ben. Ok, daar ga ik dan.. Out of the blue zeg ik het volgende: “Ik ga even aan die mannen vragen wat er aan de hand is”..  Dat zei ik dus maar alles behalve hoe ik dat in gedachten had. ’t Was hard maar wel duidelijk, sterke woorden  maar alsnog wel met een dubbele tong.. De vader die erbij stond herhaalde me bijna letterlijk met: “Ga jij maar even aan die mannen vragen wat er aan de hand is”.. Mijn gedachten: Fuck! Mislukt!

Aankomend leven..

Daar samen met jou
ontstaat iets wat je altijd al wou
een nieuw leven word in jou gemaakt
over dit leven waar jij over waakt
Dit leven waar jullie over zullen waken

Hier is waar jullie naar toe hebben geleefd
het gevoel van geluk is te zien hoe jullie zweven
met de komst van dit nieuw leven
dat jullie gelukkig zijn is iets wat iedereen zeker al weet
want dat schreeuwen jullie al van de daken

Jullie familie word uitgebreid met een nieuw leven
wat zeker met armen open en liefdevol ontvangen word
De liefde wat dit kind zal beleven is wat de wereld zal doen beven
wanneer dat beven word gespot, gespot door velen.
weten ze het moment van een aankomend leven

Smile

Do you know that you make me smile?
not only for a while
but every time when I have you in my eye
Even when you give me a glare
my smile is one you can’t compare
your beautiful eyes  is the cause to all of this
something I hope that I never have to miss
You’re sweet and all but I’ve come to see after a while
Your eyes is what make me smile

Who would I be?

Now that I know the truth,
who am I without you?
Probably no one I suppose,
where would I be and the end,
guessing that no one knows.
Think it’s time I quit to pretend.
realize this is all a spoof.
Facing this alone makes me realize,
that I need to find a compromise.
Facing this alone I come to see
sadly enough it’s the truth
without you… who would I be?

Force of Habit

We all have a heart that gives love to another
On a level based on trust for the other
giving and taking is what trust succeed
no matter the base of the trust
we all have to adjust

When this trust has been broken
and the matter cannot be unspoken
whatever the cause or deed
whenever we fail to succeed

We build a wall for our protection
It’s not by choice.. It’s a force of habit